mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Zmiany linii głównej

t. 1-8

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

ApI, interpretacja kontekstowa

Pozostałe źródła
..

W ApI utwór zaczyna się ośmiotaktem orkie­strowym opartym na innym pomyśle melodycz­no-harmonicznym niż wersja opublikowana. Tylko t. 1 i 8 zdradzają podobieństwo do wersji ostatecznej, pozostałe tworzą jakby szkielet tego, co wykonuje następnie solista w t. 10-15 (jest to szczególnie wyraźne w t. 3-6 w zesta­wie­niu z t. 11-14). Tę pierwotną redakcję uważamy za tekst ApI i podajemy jako jednolity wariant całości t. 1-8. Oprócz tego ApI zawiera także – na stronie poprzedzającej regularny początek – zapis wersji późniejszej, choć tylko w formie par­tytury kwintetu smyczkowego. Od źródeł stano­wiących podstawę wersji opublikowanej (A, Wn1 i Wf) różni się ona tylko rytmem końcówki t. 8, co opisujemy i uwzględniamy w oddzielnej uwadze jako wariant głównego tekstu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany akompaniamentu , Zmiany linii głównej

t. 9

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Ósemka b1, bez przednutek w ApI

Ćwierćnuta b1, przednutki w pozostałych źródłach
..

Wersja z ósemką b1 i bez przednutek kończących tryl wypisana jest w ApI dwukrotnie, w ciągu głównym partytury i w pierwszym takcie partii solowej wpisanym przy nowej wersji orkiestrowego wstępu. W ciągu głównym Chopin zamarkował później przednutki, nic jednak nie wskazuje, by na tym etapie planował też przedłużenie trylu do wartości ćwierćnuty.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany linii głównej

t. 15

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Jedna grupa nut w ApI

jedno wiązanie 16-owe przez cały takt

Triole i kwintola w A (→Wn→Wf,Wa,WfSB)

TGTU = krótkie wiązania 
..

Podzielenie figuracji jest tu niewątpliwym ulepszeniem zapisu, gdyż odpowiada dobrze określonej rytmicznie strukturze melodycznej i harmonicznej figuracji. Zdaniem redakcji, wprowadzona na ostatnim etapie kształtowania obrazu nutowego tego taktu zmiana łukowania tłumaczy, dlaczego Chopin zapisał ten takt początkowo jako jedną grupę – nie chciał wskazywać podziałów rytmicznych, gdyż podziały motywów przypadają w innych miejscach.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany linii głównej

t. 15

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

dis2 w ApI

! miniat: wycinek, ta figura, tylko górna 5-linia.                EZnieTU = # dis2

d2 w A (→Wn→Wf,Wa,WfSB)

Tu bez kliszy 
..

Biorąc pod uwagę trzy poprzednie podobne zwroty w tym takcie i dis2 w ApI, można by podejrzewać przeoczenie  w A. Prawdopodobniejsze wydaje się jednak, że Chopin świadomie zmienił wysokość tej nuty:

  • Chopin wprawdzie często opuszczał znaki chromatyczne przy nutach należących do aktualnie panującej tonacji, jednak przeoczenie znaku definiującego alterację zdarzało mu się bardzo rzadko (zaledwie kilka razy w całej twórczości);
  • Chopin nie poprawił ewentualnej pomyłki w korekcie Wf, mimo że w tym samym takcie zmieniał łuki.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany linii głównej

t. 61

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

8 szesnastek w ApI

9 szesnastek w A (→Wn→Wf,Wa,WfSB)
..

Następujące cechy wersji A (→Wn→Wf,Wa,WfSB) wskazują na możliwą pomyłkę Chopina:

  • Brak oznaczenia – za pomocą cyfry, łuku lub obu – nieregularnej grupy złożonej w sumie z 9 szesnastek. Triole w podobnym pochodzie w t. 59 zostały dokładnie oznaczone cyfrą i łukiem. Oznacza to, że Chopin najprawdopodobniej nie miał świadomości, że zapisana grupa liczy 9, a nie 8 szesnastek.
  • Zakończenie taktu nutą c2, a nie d2, jak jest w analogicznej sytuacji w t. 59.
  • Występująca przy ścisłym wykonaniu równoczesność uderzenia g2 pr.r. z e1 l.r., co zaciera celowość zapisywania pochodu pr.r. z synkopowym przesunięciem rytmicznym.
  • Niewykazująca takich nieregularności wersja ApI. Gdyby Chopin świadomie ją potem zmienił, najprawdopodobniej oznaczyłby istotę zmiany, czyli zwiększenie liczby nut.

Powyższe nie dowodzi błędności wersji A i wydań, toteż zachowujemy ją w tekście głównym. Biorąc jednak pod uwagę powyższe zestawienie, uważamy wersję ApI za równorzędny wariant w stosunku do tekstu pozostałych źródeł.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Błędy A , Zmiany linii głównej